ZNOJNY CHLEB TOM I

Sobiesław Mrocki, którego przygody mam zamiar opowiadać, urodził się w zaborzy pruskim, w Poznaniu, w mieście rozpaczliwej walki polskości z nacierającą potężna falą germanizmu. Rodzicem jego był skromny rzemieślnik, stolarz. Był to człowiek inteligentny, kochający bardzo swoją nieszczęśliwą ojczyznę, jeden z dzielnych wojowników w tej bezkrwawej walce, jaką toczyło społeczeństwo polskie z potomstwem Krzyżaków, walce nierównie okropniejszej od wielu zapasów z bronią w ręku. Zaborcy znali jego usposobienie i prześladowali starego  Mrockiego zajadle, nie tylko w życiu publicznym, ale na każdym kroku. Sobiesław został wcześnie oddany do szkoły, gdzie na równi z innymi dziećmi cierpiał srogie prześladowania za umiłowanie języka polskiego, niejednokrotnie wracał do domu posiniaczony trzciną niemieckiego pedagoga, z goryczą w sercu i z kleikującą do ciemięzców nienawiścią, która obrzydzała mu naukę. Musiał się jednak uczyć i uczył się. Wstąpił wreszcie do gimnazjum, gdzie w dalszym ciągu trzeba było znosić znęcanie się profesorów.