TWÓJ CZAS NADE MNĄ TRWA

Budynek szkoły wydawał się bardzo ponury i tym samym posępny, takie gmachy budowane były pół wieku temu i doskonale nadawały się do straszenia dzieci. W takim też budynku moja rodzina dostała mieszkania, równie mroczne  i nieprzyjemne w środku jak i na zewnątrz. Do żadnego z pokoi nie zaglądały promienie słońca, sprawiając przy tym wrażenie strachu i lęku. Mój tata, człowiek młody i bardzo żywiołowy był dyrektorem szkoły wtedy zwanej powszechną, a teraz mówi się o takich placówkach szkoła podstawowa. Na środku sali gimnastycznej, gdzie zawsze zbierała się cała młodzież podczas ważnych apeli, wisiał portret młodego człowieka. Ubrany był w koszulową bluzę z dużym kołnierzem, miał lekko pofalowane włosy i bardzo przenikliwe spojrzenie. Było to patron naszej szkoły, Juliusz Słowacki.