TEN SAM DOKTOR M

Kiedyś bardzo lubiłyśmy słuchać śpiewu, bardzo często prosiliśmy śpiewaczkę o wykonywanie piosenek specjalnie dla nas. Repertuar jej był niezwykle radosny, taki groch z kapustą, ale wszystkim to odpowiadało. Pobożne pieśni śpiewała z takim samym przejęciem jak rozpustne przeboje o pijanych karczmarkach. Przebywanie w kobiecym więzieniu było traumatyczne, wiec musiałyśmy sobie radzić aby jakoś to wszystko przetrwać. I właśnie te śpiewy, radosne, pełne życia dawały nam nadzieję na nowe, kiedyś może lepsze życie. Wartownicy często na nas krzyczeli, bo zabronione były śpiewy, ale gdy tylko oddalali się, śpiewaczka dawała swój popis dalej.