STARA BAŚŃ

Wierzchowiec powoli dojeżdżał do celu, więc podróżny zwolnił nieco cugle i pozwolił aby koń zwolnił nieco swój bieg. Sam rozglądał się bacznie dookoła, patrząc czy nie zauważy czegoś dziwnego, a nawet podejrzanego. Jednak wokoło żywej duszy nie było widać,  więc poczuł się wędrowiec nieco zawiedziony, jednak w głębi duszy rad był z takiego obrotu sprawy. Zmęczony strasznie był po tej ciężkiej podróży i jedyne o czym marzył, to gorąca strawa i wygodne miejsce do spania. Odziany był cały w biały, płócienny strój, nogi były bose, a głowa biała. W dłoni dzierżył długi kij, który dawał całej posturze efekt niezwykłej siły.