RZECZY WESOŁE

Anioł, którego inne anioły uważały za bardzo miłego i pomocnego położył się na jednym z obłoków i obserwował świat. Strasznie był zmęczony ponieważ dzień wcześniej byłą niedziela, a jak to zazwyczaj bywa w niedzielę, klęczał on pół dnia z kadzielnicą, gdzie małe aniołki – urwisy, co chwile dosypywały  albo zioła rajskie, albo bursztynowe złoto. Na dodatek musiał słuchać fałszowania świętej Cecylii, no nie rozumiała ona, że na organkach grać nie potrafi. Złożył swoje skrzydła tak, aby się czasem nie pogięły i odsunął najbliższą gwiazdkę, aby nie raziła go w oczy. I tak trwał w zadumie, leżąc na białym obłoku niczym na polnej łące i bujał się delikatnie tak jak  i ona. Z nieba doleciały do niego odgłosy dzwonów, obwieszczające nieszpory.