ROZWÓJ MYŚLI O WYCHOWANIU FIZYCZNYM W DOBIE ODRODZENIA

Historia teorii i praktyki wychowania fizycznego stanowi jeden z najbardziej zaniedbanych rozdziałów historii wychowania. Zaniedbanie to wynika z tej swoistej nowoczesnej postawy pedagogicznej, w której w charakterystyczny sposób splata się ogólne lekceważenie wychowania fizycznego, z uznaniem ważności jego roli w określonym zakresie. Traktowanie wychowania fizycznego jako jednej z dziedzin pracy wychowawczej, izolowanej od innych i dość marginesowej w stosunku do zasadniczych zadań wychowawczych, stwarza bardzo wąską perspektywę patrzenia na jego historyczną przeszłość.