RÓWIEŚNICY

Pod wieczór zerwał się bardzo silny wiatr, po niebie przesuwały się kłębu mrocznych chmur. Małgorzata  szła  powoli chodnikiem, co chwilę potykając się na źle wybrukowanym chodniku. Światło latarni oświetlało ledwo co ulice, a wszystko to przez odległość jaka dzieliła je od chodnika. Było mroczno i ponuro, Małgorzata otuliła się szczelnie płaszczem,  jakby miało to dać jej lepsze schronienia. Poruszając się do przodu, kobieta mijała innych ludzi. Byli skuleni, ponurzy, każdy się gdzieś śpieszył, każdy miał jakiś cel. Ona też miała swój cel, drogę którą miała podążyć, a uliczka którą szła,  coraz bardziej zbliżała ją do tego upragnionego zadania.