ROK 1794

Cały dwór Zarębów wraz z Grabowskim udał się na nocny spoczynek. Jednak w izbie czeladniczej życie jakoby się dopiero zaczynało, bo rozświetlona była jak za dnia. Dało się też dosłyszeć z niej śpiewy najróżniejsze. W środku izby buzował ogromny ogień, dookoła którego ustawione były wrzeciona z lnianą kądzielą. Bisia, jejmościanka w białym czepeczku z niebieskim szlarkiem, siedziała w rogowych okularach i odmawiała litanię do Matki Boskiej. Wraz z nią dość piskliwy chór dziewcząt co chwilę dołączał się ze swoim „Módl się za nami”.