PUSTELNIA PARMEŃSKA

Pustynia Parmeńska to powieść jedyna w swoim rodzaju, pełna zawikłań, problematyki, to także książka od której niemożna się oderwać, co czyni ją jeszcze bardziej atrakcyjną. Nawet Balzac, pisarz którego nazwisko znane jest w szerokim świecie wypowiadał się o „Pustyni” w sposób bardzo przychylny. Chociaż i skrytykować potrafił Stendhala za to, że nie odpowiadał mu jego styl, faktycznie inny niż wszystkie do tej pory spotykane. Ale to się tylko chwali, gdyż Stendhal nie powielał innych, dawał całego siebie, z wszystkimi swoimi wadami i zaletami. I dokładnie tak samo było w jego pracy – mnóstwo wszelkiego rodzaju problematyki, która z początku raziła w oczy, jednak z czasem Czytelnicy nie mogli się nadziwić kunsztowi autora. Autor naniósł do książki niezwykle dużo poprawek, a wszystko to po to, aby Czytelnicy byli zadowolenia, alby nie kręcili nosami podczas zakończenia lektury. Aby także nieczuli niedosytu. I można powiedzieć, że udało mu się wykonać to zadanie bardzo dobrze.