PRZYLĄDEK DOBREJ NADZIEI

Chorowaliśmy na odrę, a oni dopiero co przeszli szkarlatynę i cały czas o tej szkarlatynie gadali. Mówili, że odra to nie jest choroba, że szkarlatyna to poważna sprawa. Że oni mogli umrzeć , że matka ich ronił już łzy w przekonaniu, że synowie nie dożyją ranka. Mówili, że odra to głupota i wszystkie dzieci na nią chorują, nawet te najbiedniejsze. Mówili też, że oni nigdy na odrę nie chorowali, bo znacznie lepsza jest szkarlatyna. Przyszli do nas w białych rękawiczkach na dłoniach, w takich samych spodniach i granatowych bluzkach marynarskich. Przyszli i nas bardzo rozwścieczyli. Było ich trzech, nas też, więc wiedzieliśmy, że nie skończy się to tylko na gadaniu.