PARMENION

Parmenion chciał odejść niezauważony przez nikogo, jednak nieudało mi się to i teraz siedział  w milczeniu i słuchał. Tais zaczął się śmiać gdy usłyszał to, co miał do powiedzenia Hefajstos, lecz zamilkł natychmiast, kiedy wódz zaczął mówić. Zaczął mówić o tym, że Dariusz miał pół roku czasu na to, czy uznaje się za pokonanego, czy będzie jeszcze stawiał opór. A na koniec swej mowy zapytał króla, czy ten zna bajkę Ezopa o wyścigu żółwia i zająca. Tais aż przyklasnął w dłonie. Natomiast Parmenion z coraz większym niepokojem spoglądał na zamyśloną twarz Aleksandra. W chwili euforii i podniecenia był gotowy spełnić swoje szalone żądanie, a wszystko po to, aby poczuć coraz większą władzę.