NIGDY CIĘ NIE OPUSZCZĘ

Podszedł bliżej, stanął i przyglądał się. Dopiero teraz uprzytomnił sobie, dlaczego tak pusto i smutno wygląda ulica. To nawet nie strzaskane drzewa i leje po bombach ani tu i ówdzie wypalone budynki, lecz te poszarpane przewody elektroniczne i telefonicznie szczególnie dotkliwie zubożały ulicę. Bez nich wygląda jak wymarła. Nie lubił tych zwojów stalowych, plączących się pod nogami. Bał się ich jak żywych, złośliwych stworzeń. Pamiętał dzień, kiedy w czasie trwania frontu poszedł do centrum miasta. Niemcy przez lornetę musieli ujrzeć jego postać na placu dobrze widocznym aż zza Wisły. Sypnęły się pociski. Zaczął uciekać i wtedy na nodze zacisnęła się taka zdradliwa pętla(…)