MŁODOŚĆ KRÓLA HENRYKA IV TOM I

Chłopiec był mikrej postury, natomiast góry stały wysoko, wysoko ponad jego głową, a nawet i wyżej niż wierzchołki drzew. Wdrapywał się z perci na perć, ze skały na skałę, przedzierając się przy okazji przez gąszcz  paproci, które to w cieniu były doskonałym schronieniem. Ponad nim sterczał szczyt gór, tuz pod nim płynął rwący potok, a w oddali słychać grzmoty wodospadu. A w górach te odgłosy są jeszcze silniejsze niż na innym terenie. Chłopiec brnął przed siebie jak zaczarowany, potrafił swymi bystrymi oczyma zobaczyć najmniejsza i najszybszą kozicę. Uwielbiał biegać boso, wdychać to powietrze – a tutaj mógł sobie pozwolić na takie zabawy, bowiem tutaj nie był następcą tronu, był sobą, chłopcem. Tak zaczyna się opowieść o młodości króla Henryka IV.