MARUTA

Wejście do szopy musiało być ukryte, ale na pewno było gdzieś tutaj. Po krótkich poszukiwaniach odnalazłem i odsunąłem dwie deski, które były przybite tylko od góry. Mimo że wyglądały na solidnie przybite, to wystarczyło je lekko uchylić żeby dostać się do środka. To właśnie tutaj kończyła się ścieżka. Zgasiłem latarkę, poczekałam chwilę aż oczy przyzwyczają się do ciemności i wszedłem do szopy. Starałem się być bardzo cicho, chłopaki którzy szli za mną tak samo, a wszystko po to, aby nie zdradzić naszej obecności. W środku panowała cisza, nawet najmniejszy szmer nie zdradzał czyjejś obecności.