LAMPART

Pokoje administracji były puste, delikatne oświetlone słońcem, które wpadało do środka przez otwory w żaluzjach. I mimo tego, że w tym właśnie skrzydle toczyły się najwytrawniejsze zabawy, reszta pałacu także tętniła życiem.  Na pobielonych wapnem ścianach wisiały portrety pierwszych włościan rodu Salina, przy czym każdy z nich miał swego sobowtóra, gdyż obrazy odbijały się w lśniącej niczym lustro posadzce. Zaiste piękny to był widok, a szczególnie dla tych wszystkich, którzy w pałacu przebywali po raz pierwszy. Mimo że te arcydzieła sztuki pochodziły z ubiegłego wieku, to swą prostotą i spokojem, który z nich emanował przyciągały wzrok niejednego interesanta. Wszędzie dookoła panował radosny gwar i śmiech, a postacie na obrazach przyglądały się temu wszystkiemu wyrażając niemą aprobatę na zabawę.