Ku Hipersłownikowi języka rosyjskiego. (II: 773–1554)

Autor przedstawia koncepcję opracowania leksykograficznego nowego typu – h i p e r s ł o w n i k to specyficzna, osobista wypowiedź słownikowa autora, prezentująca jego wiedzę o obecności pewnej liczby haseł (wyrażeń hasłowych) danego języka naturalnego w określonym zestawie [1] słowników ogólnych i specjalnych owego języka oraz haseł [2] nieobecnych w nich, ale wyekscerpowanych przez niego z określonego zbioru tekstów źródłowych (literackich, naukowych, publicystycznych itp.). Hipersłownik jest rodzajem prywatnego notatnika lektur leksykografa, który wskazuje, gdzie spotkał dane wyrażenie językowe, i przytacza również cytaty - przykłady jego użycia w kontekstach zdaniowych; parametr ‘gdzie’ obejmuje także metainformację. Jednocześnie hipersłownik odwzorowuje funkcjonowanie pamięci użytkownika języka naturalnego, tworząc informacyjne diady, których korelaty grafemowe w słownikach tradycyjnych, papierowych ulokowane są w różnych, nieraz bardzo odległych alfabetycznie miejscach; por. ajer – tatarak, karwa – krowa, koleopter – pierścieniopłat itp. (problemy wiązania w pamięci takich wyrażeń w pary to np. dla krzyżówkowiczów, praktyków hipertekstualności, codzienność).