KONESER

Zobaczył ogień i nawet przez chwilę nie pomyślał żeby uciekać. Wręcz przeciwnie, skierował swoje kroki w stronę bramy ognia. Biegł i cały czas rozglądał się dookoła żeby znaleźć coś, co pomoże mu ugasić pożar. Poza kupką piachu nic więcej nie znajdowało się w zasięgu jego wzroku. Nabierał więc w obie dłonie tyle ile tylko mógł unieść i rzucał w ogień, żeby chociaż trochę stłumić buzujący ogień. Jednak ogień, jakby na zgłoś stawał się większy i większy i zajmował coraz większą część starej cerkwi. Makowski był bezradny, nagle do jego uszu dobiegł dźwięk. To był krzyk. Piasek wyleciał mu z rąk(..)