JEST NAS DWOJE

W kiosku na parterze zawsze kupuję gazetę, żeby potem, pod koniec dnia, stwierdzić, że nie miałam czasu nawet rzucić na nią okiem, nawet przeczytać tytułów. Wracam z pracy, w autobusie tłok, mowy nie ma o czytaniu. Obiecuję sobie, że w domu. W domu ani mowy – wyjmuję sprawunki, zabieram się do gotowania, prania, sprzątania, ręce mi drżąc z wysiłku i pośpiechu, bo już czas iść do przedszkola po Czarka, dzieciak nie powinien czekać w hallu.