Dynastia Jagiellonów w Polsce

PANORAMA DZIEJÓW JEDNEJ Z NAJPOTĘŻNIEJSZYCH DYNASTII ŚREDNIOWIECZNEJ I NOWOŻYTNEJ EUROPY!


Książka:


- ukazuje pogmatwane dzieje dynastii Jagiellonów w Polsce,


- przedstawia wyniki najnowszych badań nad dynastią Jagiellonów i państw znajdujących się w ich władaniu,


- szczegółowo opisuje stosunek Jagiellonów do takich zagadnień, jak religijność, wykształcenie, praca, pożywienie, wypoczynek i rozrywki,


- przedstawia życie dworu jagiellońskiego w czasach jego politycznej i kulturalnej świetności, prezentuje struktury władzy państwa polskiego i funkcje najważniejszych urzędników państwowych od końca XIV do ostatnich dziesięcioleci XVI wieku,


- zawiera biogramy wszystkich przedstawicieli dynastii jagiellońskiej.


Autorka niezwykle kompetentnie i na szerokim tle europejskim ukazała dokonania polityczne Jagiellonów, ich dwór oraz życie dworskie i rodzinne, wnosząc także mnóstwo szczegółowych ustaleń badawczych w tym zakresie. Wysokie walory pracy siostry Urszuli Borkowskiej OSU, a także jej piękna polszczyzna oraz klarowny wykład sprawiają, że będą z niej korzystać badacze (mediewiści i nowożytnicy rozmaitych dziedzin), ale również studenci kierunków humanistycznych i miłośnicy historii.


(Prof. dr hab. Krzysztof Ożóg, Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego)


Zygmuntowi Augustowi, który wydawał krocie na materiały, a także na szyte dla niego stroje, garderoby mógł pozazdrościć niejeden renesansowy władca. Mimo to współczesne o nim opinie podkreślają, że na co dzień „król ubiera się skromnie”. Legat papieski Bernard Bongiovanni, autor tej opinii, dodał, że król „ma różne stroje węgierskie, włoskie, ze złotogłowiu i sukna zarówno na lato, jak i na zimę. Te ostatnie podszyte są sobolami, rysiami i czarnymi lisami. Ich koszt można obliczyć na około 80 000 skudów. (...) Odwiedzającym króla posłom obcych władców, także legatom papieskim przybywającym do Polski dość często w 2. połowie XVI wieku, Zygmunt August prezentował się niemal zawsze w strojach koloru czarnego lub szarego. Ten jego zwyczaj obrósł legendą, którą zanotował wysłannik papieża, Juliusz Ruggieri, w swoim sprawozdaniu z 1568 roku: „Od młodości [król] lubił ubierać się bogato i kolorowo. Miał różne stroje, przeważnie włoskie i węgierskie. Dziś ubiera się skromnie w długie szaty i na czarno mimo, że posiada wiele bogatych ubiorów. To, że nawet swoje komnaty kazał wybić czarnymi suknami, przypisują jedni żałobie po ukochanej żonie Barbarze, inni smutkowi z powodu utraty Połocka, zabranego przez Moskwę.


(Fragment tekstu)