DWUDZIESTA BRYGADA

Kupcy zamienili ze sobą jeszcze kilka słów, aby chwile później rozstać się i każdy ruszył w swoją stronę. Z nieba lał się straszny żar, nawet przebywanie w cieniu było ogromną udręką. Mundur z drelichu wbijał się nieprzyjemnie w ciało, pot lał się po plecach, lederwerki wbijały się w dłonie. Porucznik zmęczony strasznie postanowił na chwilę położyć się na trawie, aby nieco odpocząć od skwaru bijącego z nieba. Nie spał, podłożył sobie pod brodę dłonie i obserwował ludzi idących drogą. Widział murzynów, rozpoznał ich po czarnych łydkach i bosych stopach ubielonych pyłem. Usłyszał także nieśmiałe śmiechy dziewcząt, które przekomarzały się z wartownikami.