W ORLIM GNIEŹDZIE

Chłopiec siedział pośród swoich towarzyszy, wszyscy szeptali do siebie i śmiali się trącając od czasu do czasu łokciami. Świętochna natomiast, która obok matki na krześle spoczywała, na głowie wianek miała , suknie fałdzistą na sobie – była poważna i zadumana. Skromna, zupełnie tak jak przystało dziewczynce z wysokiego rodu, która przestrzega dworskich obyczajów. Co rusz spoglądała ukradkowo na braci, którzy gdy tylko to zobaczyli strzelali do niej oczyma i dziwne miny robili. A wszystko po to, aby tylko siostrę rozbawić. Mała musiała raczki pod stołem ściskać żeby śmiechem ogromnym nie wybuchnąć. Gdy Ojciec Norbert zakończył modlitwę wszyscy wstali od stołu, jednak nikt nie udał się na spoczynek. O północy wszyscy razem na pasterkę mieli iść, dlatego postanowiono poczekać na nią razem w pokoju wspólnym.