PRZEMINĘŁO Z WIATREM TOM III

Było dość mroźne styczniowe popołudnie w roku 1866, gdy Scarlett siedziała w swym kantorku z Glowa pochyloną nad pulpitem. Pisała list do cioci Pitty tłumacząc się po raz już któryś z kolei czemu ani ona, ani Melania z Ashleyem nie wrócą do Atlanty. Do ciotki bardzo ciężko dochodziło to tłumaczenie, w zasadzie mogło się wydawać, że nic a nic nie rozumiała. Scarlett pisała bo musiała, zdawała sobie sprawę z tego, że ciotka przeczyta zaledwie kilka pierwszych stron i odpisze, że ona boi się sama mieszkać. Tak już od pewnego czasu odpisywała na każdy list, tworzył się bardzo nieprzyjemny krąg, z którego ciężko było wyjść. Dłonie Scarlett zmarzły, więc przerwała na chwile pisani by je sobie nieco rozgrzać. Stopy natomiast wsunęła w starą kołdrę, bo w dolnej części ciała też odczuwała chłód. Will rano zaprowadził konia do podkucia, pomyślała sobie, gdy spojrzała na swe stare, pocerowane buty. Że też koń miał nowe podkowy, a ona chodziła w starych trzewikach.